#Przystań(na) szczęście – Szkoła Podstawowa nr 117

Szczęście na warsztatach – jak odnaleźć własny kwiat paproci?

W Szkole Podstawowej nr 117 w Krakowie odbył się cykl wyjątkowych warsztatów dla uczniów klasy III, poświęcony poszukiwaniu szczęścia i refleksji nad jego źródłami. Inspiracją do spotkań była książka Kwiat paproci Roksany Jędrzejewskiej-Wróbel, która w przystępny sposób podejmuje temat wartości i relacji międzyludzkich.

Spotkanie I: Czym jest szczęście?

Pierwsze spotkanie rozpoczęło się od pytania: „Czym jest szczęście?”. Uczniowie, początkowo nieco niepewni, stopniowo odkrywali, że radość można czerpać z wielu różnych doświadczeń – od wspólnych zabaw, przez czas spędzony z rodziną, po małe codzienne gesty. Dzieci stworzyły „Mapę Szczęścia”, zapisując na karteczkach chwile, które sprawiają im radość. Karteczki przykleiły na podłodze, tworząc symboliczną drogę do skarbu szczęścia. Po przeczytaniu fragmentu książki o Zosi, bohaterce poszukującej magicznego kwiatu paproci, uczniowie zastanawiali się, czy szczęście można odnaleźć w rzeczach materialnych, czy raczej w relacjach z innymi. Najwięcej emocji dostarczyła zabawa w poszukiwaczy Skarbu Szczęścia, gdzie dzieci, podzielone na grupy, wykonywały zadania ukryte w specjalnych pudełkach. Śmiech i zaangażowanie uczestników pokazały, że szczęście często tkwi w samym procesie działania, a nie tylko w osiągnięciu celu.

Spotkanie II: Odnajdujemy szczęście

Podczas drugiego spotkania dzieci zastanawiały się nad rolą technologii w ich życiu. Po przeczytaniu fragmentu o aplikacji w telefonie Zosi i jej zadaniach, uczniowie przeanalizowali, czy aplikacja rzeczywiście pomagała jej stać się szczęśliwą. W ramach pracy grupowej stworzyli Dekalog Szczęścia, zawierający najważniejsze zasady prowadzące do radości. Wśród propozycji znalazły się takie jak: spędzanie czasu z bliskimi, dzielenie się dobrem, bycie wdzięcznym za małe rzeczy, ale także umiejętność odpoczynku od ekranów. Każda grupa zaprezentowała swoje wnioski, a wspólna dyskusja pokazała, że szczęście nie jest jednoznaczne – każdy uczestnik dostrzegał je w czymś innym, co wzbogaciło całą rozmowę.

Spotkanie III: Dzielimy się szczęściem

Ostatnie warsztaty były pełne emocji i pozytywnej energii. Dzieci nie tylko nauczyły się rozmnażać szczęście, ale również zobaczyły, jak można się nim dzielić. Uczestnicy stworzyli „Kwiaty Dobroci”, na których zapisywali rzeczy, którymi chętnie podzielą się z innymi – dobre słowo, pomoc przy zadaniach domowych, uśmiech czy wspólną zabawę. Ta część warsztatów miała wyjątkowy wydźwięk, ponieważ dzieci uświadomiły sobie, jak wielką moc mają ich codzienne decyzje. Podsumowując cały cykl, nauczyciel podkreślił, że szczęście często tkwi w prostych, nieoczywistych gestach. Na zakończenie każde dziecko otrzymało malutką paprotkę do domowej hodowli, symbolizującą pielęgnowanie własnej radości i umiejętność dzielenia się nią z innymi.

Warsztaty były nie tylko inspirujące, ale też pełne śmiechu, refleksji i wzajemnego wsparcia. Jak powiedziała jedna z uczestniczek, Zuzia: „Teraz wiem, że szczęście to nie coś, co można znaleźć raz na zawsze. Trzeba je pielęgnować każdego dnia”.