#Ogarniam życie – OBLICZA SZCZĘŚCIA – SPzOI 162
Projekt #Ogarniam życie – OBLICZA SZCZĘŚCIA
Warsztaty w klasie 3c SPzOI 162 w Krakowie
na podstawie książki
Roksany Jędrzejewskiej – Wróbel „Kije samobije”
REPORTAŻ
I spotkanie – 2 g.
19.02.
Rozpoczęliśmy od oceny samopoczucia dzieci i przekazania informacji o nowym projekcie oraz przypomnienia ważnych dla każdego informacji z zeszłorocznych warsztatów. Następnie przy pomocy burzy mózgów i wykorzystaniu prezentacji multimedialnej odpowiedzieliśmy sobie na pytanie: czym jest pewność siebie?. Dzieci zostały poproszone o określenie swojego poziomu pewności siebie i zamalowanie wybranym kolorem odpowiedniego poziomu w przygotowanej dla nich sylwetce ludzika. W dalszej części odczytaliśmy i przeanalizowaliśmy pierwszy fragment historii Anielki. Uczniowie wypisali na karteczkach (w kształcie kija) trudne komunikaty, które bohaterka lub my wszyscy czasem słyszymy od innych. Karteczki wrzuciliśmy do „pudełka zmiany”. Niezwykle przyjemne było dla dzieci kolejne ćwiczenie, które polegało na powiedzeniu dobrego słowa koleżance/koledze siedzącym obok. Wykorzystaliśmy do tego przygotowaną wcześniej listę miłych słów. Na zakończenie zajęć samopoczucie dzieci uległo wyraźnej poprawie :).
II spotkanie – 2g.
26.02.
Oceniliśmy swoje samopoczucie i porozmawialiśmy w kręgu o swoich pasjach
i zainteresowaniach. Przeczytaliśmy i omówiliśmy kolejny fragment historii Anielki. Zwróciliśmy uwagę na kwestię umieszczania informacji o sobie i wpisywania komentarzy dotyczących innych w Internecie. Dokonaliśmy publicznego zniszczenia (przy użyciu niszczarki) trudnych informacji z „pudełka zmiany”. Następnie każdy uczeń wylosował z pudełka pozytywną informację na swój temat. Wspólnie z dziećmi wykonaliśmy przykładową TARCZĘ PEWNOSCI SIEBIE, po czym każdy uczeń wykonał swoją tarczę samodzielnie. Samopoczucie uczniów po wykonaniu zadania było wyraźnie lepsze.
III spotkanie -1 g.
27.02. Warsztaty podsumowaliśmy podczas zajęć komputerowych. Uczniowie ozdabiali wybraną złotą myśl z książki: „Szczęśliwa, bo mądra”, „Wszystko ze mną w porządku”, „Jestem taka, jak powinnam”. Na zakończenie wróciliśmy do sylwetki ludzika i próbowaliśmy ocenić czy nasza pewność siebie wzrosła. I udało się!!!


